Witaj w Centrumsportowca.pl!
Znajdź specjalistów od sportu w swoim regionie
Opis kontuzji
Złamanie piątej kości śródstopia to jeden z najczęstszych rodzajów złamań u sportowców, w szczególności u młodych sportowców. Piąta kość śródstopia jest łatwo wyczuwalna po zewnętrznej stronie stopy, w miejscu pomiędzy kością sześcienną, a małym palcem u nogi.
Złamanie kości polega na przerwaniu ciągłości kości, a dochodzi do niej na skutek przekroczenia granicy jej wytrzymałości. Przyczyną złamania V kości śródstopia najczęściej jest przeciążenie wynikające z nadmiernego wysiłku fizycznego, upadku z wysokości lub ze złego ustawienia stopy na twardym podłożu podczas biegania. Stąd ta kontuzja najczęściej występuje u biegaczy. Złamanie to najczęściej połączone jest z obrażeniem sąsiednich tkanek miękkich, czego skutkiem jest krwiak wywołujący obrzęk i zasinienie zewnętrznej części stopy.
Złamanie V kości śródstopia może nastąpić w różnych miejscach tej niewielkiej kości i w różny sposób, dlatego rozpoznajemy trzy rodzaje tej kontuzji. Najczęściej diagnozowanym jest tzw. „złamanie Jones’a”, w którego przypadku uszkodzenie następuje na granicy nasady i przynasady kości śródstopia ok. 1,5 cm od końca kości. Najczęściej wywołane jest złym postawieniem stopy i tym samym zbyt dużym obciążeniem piątej kości śródstopia. Drugim typem tego złamania jest tzw. „złamanie tenisisty” które charakteryzuje się oderwaniem niewielkiego fragmentu od końca kości skierowanego ku tyłowi. Nazwa ta wzięła się z tego, że ten uraz powstaje często w czasie gry w tenisa podczas gwałtownego zatrzymania ruchu po podbiegnięciu do piłki. Trzecim rodzajem tej kontuzji jest złamanie trzonu kości, nazywane ze względu na najczęstszą przyczynę „złamaniem przeciążeniowym” lub „złamaniem zmęczeniowym”. Ten typ kontuzji najczęściej diagnozowany jest u młodych sportowców w okresie zwiększonej intensywności treningów. Biegacze oraz piłkarze są szczególnie narażeni na ten „złamania przeciążeniowe”.
Justyna Kowalczyk
O kontuzji złamania piątej kości śródstopia głośno był w mediach podczas Igrzysk Olimpijskich Sochi 2014, kiedy to najlepsza polska biegaczka narciarska Justyna Kowalczyk brała udział w zawodach jak się później okazało właśnie ze złamaną V kością śródstopia. Kontuzję to odnosiło również wielu znanych piłkarzy, między innymi David Beckham, Wayne Rooney czy Steven Gerrard.
Objawy i symptomy kontuzji
Leczenie i rehabilitacja kontuzji
W leczeniu złamania piątej kości śródstopia najistotniejsze jest prawidłowe zdiagnozowanie typu kontuzji, aby dobrać do niego właściwy sposób leczenia. W tym celu powinno przeprowadzić dokładnego badania lekarskie zawierające zdjęcia radiologiczne wykonane w trzech projekcjach: przednio-tylnym, bocznym oraz skośnym.
Leczenie piątej kości śródstopia wiąże się najczęściej z zabiegiem chirurgicznym, a cały proces leczenie może być dość długi, a ból może się ciągnąć się nawet kilka lat. Dlatego tak ważne jest prawidłowe leczenie i właściwa rehabilitacja.
Złamanie Jones’a u sportowców leczone jest operacyjnie, aby uniknąć ryzyka niezrośnięcia się kości. Najczęściej stosuje się metodę DeLee, która opiera się na wkręceniu wzdłuż śruby do środka kości. U osób, którym nie zależy na sportowej sprawności stosuję się unieruchomienie stopy w gipsie na 6-8 tygodniu, z całkowitym zakazem obciążania stopy. Ten sposób leczenie może jednak zakończyć się brakiem pełnego zrostu kości, co u sportowców skutkowało by bólem podczas większych obciążeń lub odnowieniem kontuzji.
Leczenie „złamania tenisisty” ogranicza się najczęściej do chodzenia w obuwiu z twardą podeszwą lub do założenia gipsu marszowego. Całkowite wyleczenie najczęściej ma miejsce około 8 tygodniach.
„Złamania zmęczeniowe” u sportowców również kończą się najczęściej operacją. Podobnie jak w przypadku „złamania Jones’a” stosuje się śrubę śródszpikową. W niektórych przypadkach zachodzi potrzeba zastosowania przeszczepów kostnych.
W każdym z przypadków konieczne jest odciążenie stopy przez okres 6-8 tygodni. Po tym okresie usuwa się najczęściej śrubę z kości. Około 10 tygodnia od zabiegu przechodzi się pełnego obciążania stopy, a potem poprzez prawidłowo prowadzoną rehabilitacje stopniowo do pełnej aktywności fizycznej.
Stosowane metody rehabilitacji:
Przy pełnym zroście:
Gdy brak pełnego zrostu:
Dodatkowo :
