Opis kontuzji

Zarastające zapalenie stawu ramiennego zwane też: zamrożonym barkiem i idiopatycznym zapaleniem stawu ramiennego. Jest to choroba dotykająca najczęściej kobiet w przedziale wiekowym 45-65 lat. Jest to zapalenie stawu ramienno-łopatkowego, na przebiegu którego dochodzi do obkurczenia lub wytworzenia zrostów w obrębie torebki stawowej. Struktura ta w zdrowym stawie jest obszerna i elastyczna, aby kończyna górna miała dużą ruchomość. W wyniku „zamrożenia” dochodzi do bardzo dużego ograniczenia ruchomości. Początkowo pacjent odczuwa ból, który w różnym przedziale czasowym narasta. W szczytowym punkcie jest on rwący, obecny podczas spoczynku, często nasilony w nocy. Pacjent nie może ułożyć się na stronie chorej. W tym czasie rozwija się ograniczenie ruchu, którego się często nie zauważa, bo ból jest na tyle dotkliwy, że sam w sobie ogranicza aktywność. Po przejściu fazy ostrej, która trwa do 3 miesięcy ból zmniejsza się. Jeśli jest obecny to w skrajnym zakresie ruchu. W tym okresie głównym problemem staje się ograniczenie ruchomości. Często możliwości uniesienia ręki są minimalne. Wygląda to jak porażenie mięśni, ale nie ma nic wspólnego z zaburzeniem ich funkcji. To obkurczona torebka stawowa stawia opór ograniczając funkcję.

Objawy i symptomy kontuzji

W wyniku urazu początkowo pacjent odczuwa ból, który w różnym przedziale czasowym narasta. W szczytowym punkcie jest on rwący, obecny podczas spoczynku, często nasilony w nocy. Pacjent nie może ułożyć się na stronie chorej. W tym czasie rozwija się ograniczenie ruchu, którego się często nie zauważa, bo ból jest na tyle dotkliwy, że sam w sobie ogranicza aktywność. Po przejściu fazy ostrej, która trwa do 3 miesięcy ból zmniejsza się. Jeśli jest obecny to w skrajnym zakresie ruchu. W tym okresie głównym problemem staje się ograniczenie ruchomości. Często możliwości uniesienia ręki są minimalne. Wygląda to jak porażenie mięśni, ale nie ma nic wspólnego z zaburzeniem ich funkcji. To obkurczona torebka stawowa stawia opór ograniczając funkcję.

Przyczyna rozwoju choroby w większości przypadków nie jest znana. Czasami stanowi ona następstwo drobnego urazu lub zapalenia ścięgna albo kaletki okolicy barku. Zrosty torebki stawowej powstają w ciągu 7-10 dni nieużywania chorego stawu. Pogłębia to ograniczenie ruchomości. Po kilku tygodniach zrosty torebki są już tak silne, że całkowicie blokują ruchy w stawie.

Leczenie i rehabilitacja kontuzji

Na różnych etapach choroby stosuje się odmienne typy leczenia. W początkowej fazie nie stosuje się żadnych ćwiczeń bezpośrednio na bark. Wskazane natomiast są ćwiczenia łopatki, kręgosłupa piersiowego. Dodatkowo stosuje się fizykoterapię o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym. W fazie „zamrożenia”, kiedy ból już ustępuje, można zacząć działania przywracające ruch. Trzeba jednak pamiętać, żeby ból po ćwiczeniach nie może trwać dłużej niż 2 godziny. Inaczej, bowiem można doprowadzić do zaostrzenia stanu. Szczególnym sygnałem ostrzegawczym dla terapeuty powinien być ból nocny. Oznaczać to może, że terapia jest zbyt intensywna. Żeby zminimalizować efekt pozabiegowego podrażnienia szczególnie wskazanym jest stosowanie krioterapii (również w wersji domowej – okłady). Terapię zamrożonego barku prowadzi się 2-3 razy w tygodniu. Dodatkowo pacjent zobowiązany jest do wykonywania ćwiczeń domowych utrwalających odzyskany zakres ruchu. Przywrócenie pełnej ruchomości trwa w zależności od rozległości przykurczu torebki od 18 do 24 miesięcy. Terapia manualna i ćwiczenia przyspieszają ten proces i zapobiegają powstawaniu nieprawidłowych kompensacji.

Zapobieganie kontuzji

• Leczenie stanów zapalnych kaletek i ścięgien okolicy barku oraz stosowanie właściwej rehabilitacji, zgodnie z zaleceniami lekarza,
• Dbałość o dobrą kondycję, wykonywanie regularnych ćwiczeń fizycznych.