Uszkodzenie jednostki mięśniowo-ścięgnowej kręgosłupa szyjnego

dalej
wróć
 

« Powrót


Opis kontuzji


Odcinek szyjny kręgosłupa składa się z 7 kręgów. Każdy kręg składa się z dwóch podstawowych części, czyli trzonu oraz łuku kręgowego. Trzon kręgowy stanowi silną i grubą część przednią kręgu, natomiast łuk kręgowy to słabsza i cieńsza struktura tworząca część tylną. Trzon oraz łuk kręgowy otaczają otwór kręgowy. Każdy kręg posiada siedem wyrostków odchodzących od łuku kręgowego. Prawidłowo wykształcony kręgosłup posiada fizjologiczne krzywizny, które pozwalają na optymalne jego funkcjonowanie. W odcinku szyjnym występuje lordoza, czyli łukowate wygięcie kręgosłupa do przodu.

Wszystkie kręgi są podobnie zbudowane, lecz na poszczególnych poziomach kręgosłupa kręgi posiadają pewne cechy charakterystyczne, odróżniające je od innych. W odcinku szyjnym charakterystycznymi kręgami ze względu na ich funkcjonalność są: kręg pierwszy zwany Atlasem i kręg drugi zwany kręgiem obrotowym. Atlas pełni funkcje podporową głowy, oraz tworzy wraz z kłykciami potylicznymi staw górny głowy. W stawie tym odbywają się ruchy zgięcia głowy w przód i w tył. Atlas wyróżnia się swoja budową, gdyż nie ma wykształconego trzonu, oraz wyrostka kolczystego. Kręg obrotowy wraz z Atlasem tworzy staw dolny głowy, umożliwiający wykonywanie ruchów głowy w kierunkach bocznych i obrotowych. Ten charakteryzuje się budową trzonu znacznie wydłużonego w górę. Ta specyficzna budowa dwóch pierwszych kręgów, pozwala na znaczną ruchomość w odcinku szyjnym kręgosłupa.

Odcinek szyjny zbudowany jest także z licznych mięśni, ścięgien i więzadeł, które są narażone na licznego rodzaju urazy.

Uszkodzenia jednostki mięśniowo-ścięgnistej odcinka szyjnego powstają na skutek urazów mięśni i ścięgien szyi i należą do najczęściej powstających urazów szyi u sportowców.

Głównymi mechanizmami przyczyniającymi się do tego typu urazów są nagłe zahamowania, podczas którego następuje gwałtowne zgięcie i wyprost głowy oraz zespoły przeciążeniowe.

Najczęściej do tego typu urazów dochodzi w sportach kontaktowych, gdzie zawodnik porusza się z duża prędkością i jest narażony na zderzenie z przeciwnikiem: futbol amerykański, hokej, rugby, piłka nożna, sporty motorowe (w czasie upadku lub kolizji), narciarstwo szybkie, itp.


Objawy i symptomy kontuzji


  • Ból w odcinku szyjnym kręgosłupa,
  • Tkliwość uszkodzonych mięśni szyi,
  • Ograniczona ruchomość kręgosłupa szyjnego.

Leczenie i rehabilitacja kontuzji


DIAGNOZA

W pierwszej kolejności wykonuje się badania ukierunkowane na określeniu miejsca o zwiększonej tkliwości kręgosłupa szyjnego oraz oceny bezbolesnej ruchomości, która stanowi podstawę oceny uszkodzenia jednostki mięśniowo-ścięgnistej szyi. Oczywiści w przypadku gwałtownego urazu bardzo ważna role odgrywa ocena  stanu świadomości badanego oraz badanie neurologiczne kończyn służące podjęciu decyzji o dalszym leczeniu i powrocie do uprawiania sportu.

Konieczne jest również wykonanie badania rentgenowskiego kręgosłupa szyjnego w celu wykluczenia złamań i zwichnięć powodujących niestabilność. W przypadku mniejszych urazów zdjęcie wykonywane jest w miarę możliwości ruchowych w maksymalnym zgięciu i wyproście kręgosłupa, co umożliwia łatwiejsze zdiagnozowanie urazu. W przypadku ostrych urazów, przy których dochodzi do skurczu mięśni przykręgosłupowych, zdjęcie rentgenowskie może nie do końca zobrazować nam zakres urazu. Dlatego należy ponownie wykonać zdjęcie rentgenowskie w maksymalnym zgięciu i wyproście, gdy skurcz ustąpi po okresie unieruchomienia  kręgosłupa szyjnego kołnierzem ortopedycznym.

Rezonans magnetyczny wykonywany jest tylko podczas urazów, przy których dochodzi do niestabilności kręgosłupa szyjnego i uszkodzeń nerwów.

 

LECZENIE

W dużej większości przypadków stosuje się leczenie zachowawcze polegające na unieruchomieniu odcinak szyjnego kręgosłupa, kołnierzem ortopedycznym na około 7 – 10 dni, aż do momentu ustąpienia skurczu mięśni przykręgosłupowych. Jak już wcześniej wspominaliśmy, po ustąpieniu skurczu powinno się wykonać kolejne zdjęcie rentgenowskie, które w jeszcze czytelniejszy sposób zobrazuje lekarzowi zakres urazu. W czasie unieruchomienia zalecane jest stosowanie środków przeciw zapalnych.

Zabiegi chirurgiczne przy tego typie kontuzji wykonuje się tylko po ciężkich uraz, w wyniku których doszło do niestabilności.

 

REHABILTACJIA

Po zdjęciu kołnierza ortopedycznego pacjent zaczyna wykonywać lekkie ćwiczenia ruchowe oraz wzmacniające ćwiczenia izometryczne. 

Ważną role odgrywają tu także fizjoterapia, która zapobiega osłabieniu mięśni oraz przykurczom.

Rokowania powrotu do czynnego uprawiania sportu po tego typu kontuzji są dobre i nie trwa to dłużej niż kilka tygodni od urazu.

 

 


Zapobieganie kontuzji


  • Ćwiczenia izometryczne wzmacniające mięśnie przykręgosłupowych,
  • Unikanie ruchów przeciążających jednostkę mięśniowo-ścięgnistą kręgosłupa szyjnego,
  • Unikanie kontaktu bezpośredniego z przeciwnikiem, szczególnie przy dużych prędkościach,
  • Stosowanie się do zasad gry i unikanie brutalnych zachowań.
 

CENTRUM KONTUZJI





Zobacz wszystkie »
 

CENTRUM ODŻYWIANIA





Zobacz wszystkie »
 

CENTRUM TRENINGU





Zobacz wszystkie »