Witaj w Centrumsportowca.pl!
Znajdź specjalistów od sportu w swoim regionie
Opis kontuzji
Więzadło krzyżowe tylnie jest to wewnętrznostawowe więzadło stawu kolanowego biegnące od kłycia przyśrodkowego kości udowej do pola międzykłykciowego tylnego kości piszczelowej. Jego długość wynosi ok. 4 cm i jest głównym stabilizatorem stawu kolanowego.
Uraz najczęściej występuje w wyniku wymuszonego tylnego przemieszczenia piszczeli. Do rozerwania PCL jest konieczna duża siła, dlatego najczęściej przyczyną urazu są wypadki samochodowe, gdzie dochodzi do uderzenia kolanem o deskę rozdzielcą.
Sporty, w których najczęściej dochodzi do tego typu urazu to: piłka nożna, koszykówka, narciarstwo, sporty walki oraz sporty motorowe.
Objawy i symptomy kontuzji
Leczenie i rehabilitacja kontuzji
DIAGNOZA:
Wskazówkami sugerującymi uraz PCL są otarcia lub wybroczyny na przedniej powierzchni proksymalnego odcinka piszczeli oraz obecność wybroczyn w dole podkolanowym. Pomimo dużej wiedzy na temat tego typu urazów wielu z nich nie udaje się rozpoznać podczas pierwszego badania.
Duże znaczenie przy urazie PCL ma obraz rentgenowski kolana. Dzięki niemu możemy ocenić uszkodzenie kości i zwichnięć oraz zdiagnozować urazy towarzyszące. W przypadku przewlekłych uszkodzeń PCL zdjęcie rentgenowskie pozwala na ocenę postępu zmian zwyrodnieniowych w stawie rzepkowo-udowym i przyśrodkowym przedziale stawu kolanowego.
W przypadku urazu PCL konieczne jest również badanie przy użyciu rezonansu magnetycznego. Jego czułość w ocenie rozerwania PCL określa się na 96-100%. Ponadto rezonans magnetyczny jest szczególnie przydatny ze względu na możliwość wykrywania urazów towarzyszących. Jest to ważne zwłaszcza w diagnostyce uszkodzeń tylno bocznego rogu stawu kolanowego, ponieważ nie zawsze są one rozpoznawane w czasie pierwszego badania klinicznego.
Oprócz wyżej wymienionych środków diagnostycznych, stosuje się również diagnozę za pomocą testów:
Test szuflady tylnej – pacjent leży na plecach z Kolnem zgiętym pod kątem 90°, badający wywiera skierowany ku tyłowi nacisk bezpośrednio na przód piszczeli. W trakcie testu ocenia się wielkości tylnego przemieszczenia piszczeli oraz obecność i charakter końcowego punktu ruchu. Zakres przemieszczenia jest oceniany na podstawie zmiany w odległości między przednio-środkowym plateau piszczeli, a przyśrodkowym kłykciem kości udowej. Przedni brzeg plateau piszczeli w warunkach fizjologicznych znajduje się ok. 1cm ku przodowi od przyśrodkowego kłykci kości udowej. Zawsze należy wykonywać badanie porównawcze, drugiego stawu kolanowego.
Test Gotfreya – polega na zgięciu stawu kolanowego i biodrowego oraz obserwacji opadania piszczeli w stosunku do uda. Dodatkowo można obserwować nastawienie tego podwichnięcia podczas czynnego skurczu mięśnia czworogłowego.
Odwrotny test pivot-shift - polega na koślawieniu stawu kolanowego przy rotacji zewnętrznej stopy.Następnie staw jest prostowany z 90°zgięcia. Do wyczuwalnego nastawienia tylno-bocznej części plateu piszczeli dochodzi przy zgięciu stawu pod kątem 20-30°.
W wyniku badań stwierdzono, że w 60 % przypadków urazu PCL towarzyszy uszkodzenie tylno-bocznych struktur stawu kolanowego, dlatego te przy diagnozowaniu tego uszkodzenia bardzo ważna jest ocena tych struktur.
LECZENIE:
W zależności od poziomu aktywności sportowej, wieku, towarzyszących zmian zwyrodnieniowych oraz obiektywnej i subiektywnej ocenie niestabilności kolana zaleca się:
W większości przypadków urazu PLC gdzie nie dochodzi do przemieszczenia odłamów lekarze stosują leczenie zachowawcze. Jednak takie postępowanie ma określone konsekwencje, pomimo stosunkowo zadowalającego stanu zdrowia pacjentów u wielu z nich stwierdzić można obiektywne cechy niestabilności stawu kolanowego, a później również zmiany zwyrodnieniowe.
Leczenie operacyjne wykonuje się w pilnych przypadkach dotyczących chorych duża niestabilnością stawu kolanowego powstałą w następstwie uszkodzenia PLC i innych więzadeł. Zabieg ten polega na rekonstrukcji więzadła krzyżowego tylnego.
REHABILITACJA:
Głównym celem rehabilitacji jest odzyskanie ruchomości w stawie i siły mięśniowej. Odzyskanie pełnej siły przez mięsień czterogłowy ma istotne znaczenie dla uzyskania optymalnych wyników leczenia zachowawczego. W przypadku lżejszych urazów gdzie niepotrzebna jest interwencja chirurgiczna najczęściej stosowana jest forma terapii polegająca na wykonywaniu ćwiczeń z lekkim obciążeniem, które mają na celu odzyskanie siły przez mięsień czworogłowy. Polegają one na: rozciąganiu mięśnia czworogłowego, unoszeniu kończyn dolnych oraz częściowym obciążaniu wyprostowanej kończyny dolnej. U większości pacjentów z rozerwanym PLC uzyskuje się zadowalające wyniku po leczeniu zachowawczym. Największym problemem pacjentów z przewlekłymi uszkodzeniami PLC nie jest niestabilność w stawie kolanowym, lecz ból.
W przypadku leczenia zachowawczego rokowania do powrotu do pełnej sprawności są bardzo obiecujące i w wielu przypadkach okres rehabilitacji trwa 3-4 miesiące. W przypadkach znacznej niestabilności stawu kolanowego w następstwie poważnego uszkodzenia PCL powrót do pełnej sprawności może trwać ok. 6 miesięcy.
Zapobieganie kontuzji
Ze względu na specyficzny sposób doznawania urazu często przez nas niemożliwy do przewidzenia (wypadek samochodowy) nie ma żadnych skutecznych metod zapobiegania tego typu uszkodzeń poza:
